Life is one hell of ride and I löv it

Month: July 2021

De taken van een testautomatiseerder

De taken en de plaatsing van een testautomatiseerder in een project wordt vaak verschillend geinterpreteerd en is nogal divers. Helaas zijn de verwachtingen van een testautomatiseerder door de opdrachtgevers heel erg verschillend. Dit komt onder andere doordat testautomatisering nog steeds niet door iedereen even volwaardig wordt gezien.

Elk IT project is een maatwerk en het managment probeert daarom de behoefte op hun eigen manier te voorzien door onder meer de juiste en capabele mensen in te zetten.

Testautomatiseringsproces moet van begin af aan correct aangepakt worden waar testautomatiseerders dan ook dedicated op moet worden ingezet. Automatisering toepassen als een nevenactiviteit is reden om te falen. Het is daarom verstandig om mensen daar fulltime op zetten.

Het is dan ook nog de misvatting om testautomatiseerder te zien als een functionele testers. Een functionele tester houdt zich namelijk voornamelijk bezig met analyseren van het systeem. Daar testgevallen voor te bedenken om het systeem zo optimaal mogelijk te meten op de kwaliteit. De testautomatiseerder houdt zich alleen bezig met het automatiseren van de testgevallen die prioriteit hebben om geautomatiseerd te worden. De focus is dus heel anders.

Ja het is een goede keuze om functionele testers betrekken, maar dit is alleen verstandig wanneer deze daar bewust en vrijwillig willen doen. Vergeet niet dat het veel tijd kan kosten om een tester daar in te trainen en wanneer een tester achteraf toch niks vinden, dan is dat wel een enorme verlies aan kostbare tijd en effort. De communicatie tussen deze twee blijft uiteraard heel waardevol.

Daarom ben ik sterk van mening dat er daadwerkelijk een onderscheid moet komen in plaatsing en taken van een testautomatiseerder en een tester. misschien door de functietitel te veranderen naar automatiseerder om daan psychologisch een scheiding in te creeren.

Silicone grease it is!

Ik heb de afgelopen tijd zo veel gezocht naar de waarheid achter de smering van geleidepennen. Wie kent ze niet, de pennen die de remklauwen geleiden aan de remzadels van je auto.

De valse waarheid die op het internet rondwaalt, kopervet, cermische vet, zonnebloem olie, olijfolie, roomboter… wat een waanzin. Ik heb het zelfs nagevraagd bij een van de grotere smeermiddelen producenten, “nee hoor meneer siliconenvet is niet resistent tegen hoge temperaturen(true), u kunt beter ceramisch vet gebruiken(false)”. Ik weet niet of de boeren dat hebben, maar mijn logisch verstand vertelde mij dat als deze geleidepennen zo heet zouden worden, dan zouden de rubberen behuizingen moeten smelten, maar gelukkig gebeurt dat niet. Kopervet en ceramisch vet zijn meer om de oxidatie van verschillende metaalverbindingen te voorkomen.

Je kunt echter wel nieuwe ceramische vetten wel als smering gebruiken, maar hoe ze met rubber reageren is nog maar de vraag. Een probleem echter met kopervet of ceramisch vet is dat ze na een tijd, kort of lang, opdrogen.

Anyways, het is inderdaad siliconenvet om deze proper in te smeren. Vuitregel is: Als het rubber afgesloten is, dan siliconenvet aan de binnenkant en siliconenspray aan de buitenkant.

facts:
– een fatsoenlijk siliconenvet is bestendig tegen temperaturen van -50°C tot ongeveer 250°C
– biedt electrische isolatie
– is waterafstotend

© 2024 Löv My Ride

Theme by Anders NorenUp ↑